W sobotę sokoło 2 tyś. mieszkańców dzielnicy Tuen Mun (Nowe Terytoria) protestowało w lokalnym parku Tuen Mun Park przeciwko tzw. dai mas, które od blisko 10 lat swoim hałaśliwym zawodzeniem i obscenicznym nieraz zachowaniem, przeszkadzały wielu mieszkańcom Tuen Mun w odpoczynku.

I udało się! We wtorek Tuen Mun District Council czyli Rada Dzielnicy Tuen Mun podjęła decyzję o likwidacji 2 stref w parku, w których dai mas mogły śpiewać i tańczyć.

Hotel Ovolo Southside, dzielnica Wong Chuk Hang.

Właściwie nie powinienem narzekać, gdyż dopłata z pokoju zwykłego do narożnego (najbardziej luksusowy pokój w hotelu z łóżkiem typu queen) kosztowała zaledwie 120 zł. Dodatkowo ekstra otrzymałem śniadanie, oraz kupon w przytulnym barze/całodobowym miejscu relaksu gości hotelowych na dobre piwo i przeciętne wino (do oporu) w czasie tzw. „happy hour” (15:00-19:00).
Może ujmę to inaczej, jeśli będziemy mieć okazję zatrzymać się w Ovolo Southside w pokoju narożnym lub dokonać „upgrade” do pokoju narożnego jak na zdjęciu – to brać bez zastanowienia. Dobra lokalizacja, miła obsługa, bardzo fajny pokój z fantastycznym widokiem.
Lub jeśli nie zależeć na będzie na widoku a bardziej na wygodnym łóżku, spokoju (hotel ma nadal niewiele gości), dobrym położeniu i cena będzie niska (np. jakaś duża promocja) – to też brać!
Hotel ma sporo plusów, metrem do centrum Hongkongu (Admiralty) dostaniemy się w może 10 minut, hotel ma bezpłatną pralnię i „gym”, wszyscy są bardzo uprzejmi i zarówno w hotelu jak i w okolicy hotelu nie ma tłumów ludzi.

Niestety hotel ma wiele minusów. Kiepskie śniadania, dużo lepiej i kto wie czy nie taniej zjemy śniadanie w jednej z kilku restauracji przy hotelu. Oczywiście nie musimy brać pokoju ze śniadaniem.
Jako, że Wong Chuk Hang to nadal dzielnica przemysłowa mimo dużych zmian w ostanich latach, w pokojach o niższym standarcie, widok z okien może być nieco depresyjny, zamiast panoramy Hongkongu zobaczymy front lub tył obdrapanego budynku przemysłowego.
W Wong Chuk Hang umiera też po 21:00, całkowicie niemal pustoszeje. Zawsze jednak tutaj możemy wziąć taksówkę i kilka minut dostać się do Aberdeen i zjeść nawet bardzo późną kolację (do 1:30am) w jednym z barów serwujących pyszne noodle. Z Wong Chuk Hang także szybko dostaniemy się do słynnej pływającej restauracji Jumbo Kingdom.

Ogólnie hotel jest drogi, za podobną a nawet niższą cenę znajdziemy hotel o podobnym standardzie w Tsim Sha Tsui czy Sheung Wan.

W latach 60-tych., wraz z masowym napływem imigrantów, z Chin, wprowadzono 10 przyczep jednopokładowych, które zostały umieszczone z tyłu dwupokładowych tramwajów. Przyczepy te mogły przewozić 36 pasażerów i były oznaczone jako pierwsza klasa.
Jednak przyczepa zwalniała prędkość tramwaju i powodowała duży hałas. Przyczepa została całkowicie wycofana w 1982 roku.

Tram 160 hauling trailer 11 along Hennessy Road, Hong Kong, March 1982. Photo by Les Tindall.

Trams 77, 69 & 129, Hennessy Road, Hong Kong, March 1982. Photo by Les Tindall.

Lato w Hongkongu bywa…

Przeglądając blogi podróżnicze, natrafiam nieraz na porady odradzające przyjazd do Hongkongu latem. Bo pada, tajfuny, gorąco i ogólnie nie da się żyć.
Rzeczywiście Hongkong jest cieplejszy od Polski, bez dwóch zdań, Czy jednak latem nie da się żyć?
Raz na kilka tygodni jest tajfun, trochę powieje, trochę popada. Bywa słonecznie i upalnie, do 35-36+, tu wystarczy jednak parasolka z filtrem UV, do nabycia w każdym sklepie, oczywiście trzeba także pić dużo wody, koszulka w plecaku na zmianę też się przyda.
Zwiedzając spędzamy siłą rzeczy dużo czasu w komunikacji miejskiej, gdzie jest klimatyzacja. Dobrze o 13-14:00 odpocząć w restauracji, zjeść pożywny lunch, nawet jeśli nie jesteśmy głodni. Logiczne, że nikt nie będzie biegał po rezerwatach w taki upał ale i na to nie ma czasu zimą, gdy bywa znaczne chłodniej.
Po prostu trzeba zwiedzać z głową i robić często przerwy.
Ale się da! Da się latem w Hongkongu żyć i da się wakacje w Hongkongu latem przeżyć!

Sądzę, że nie powinniśmy ślepo wierzyć we wszystko co w internecie przeczytamy. Najcześciej wpisy na blogach okraszone są sporą dawką emocji i subiektywnych opinii.

Nie jestem wielkim zwolennikiem hosteli, choć zdaję sobie sprawę, że niejeden hostel dorównuje niższej klasy hotelom a i te wyższej klasy potrafi zawstydzić.

Hongkong nie ma trochę szczęścia do hosteli. Niechlubna reputacja Chunking Mansion wzbudza niechęć do samych hosteli w ogóle. Bywają jednak wyjątki. Dzisiaj o jednym z nich.
Hop In w Tsim Sha Tsui ma dwie lokalizacje, jako hostel z piętrowymi łóżkami przy Mody Road i hotel 1* kilkadziesiąt metrów dalej przy Carnarvon Str.
Różnica w cenie i wyglądzie nieznaczna.
Dla jasności, nie są to miejsca na romantyczną podróż, o ile się już dawno skończyło 18 lat.
Zarówno hotel (de facto nieco lepszy hostel) są umiarkowanie czyste. Z dotychczasowych wycieczkowiczów mieszkających w obu miejscach, nikt na czystość nie narzekał. Sam sprawdzałem i jest OK.
Jeśli nie chcemy przebywać wieczorem w pokoju, możemy udać się do wspólnego pokoju, z telewizorem, barkiem, dużą kanapą.
Hotel oferuje dodatkowo małe patio, co może być ważne dla osób palących oraz pralki. (Jednak jeśli ktoś chce zrobić szybko pranie, warto poszukać pralnię w pobliżu by po kilku godzinach za równowartość kilkudziesięciu złotych, odebrać nasze rzeczy łącznie z bielizną, wyprane, wysuszone i ładnie złożone).

Ważna jest tutaj bez wątpienia lokalizacja Hop Inn. W samym centrum Tsim Sha Tsui East. Maksymalnie 8-10 minut pieszo do linii metra West Rail Line, kilka minut dalej do Tsuen Wan Line. Może 15 minut do Tsim Sha Tsui Promenade i Star Ferry.
Wokół obu noclegowni znajdziemy dużo niedrogich restauracji.
A co najważniejsze…. Nie kręcą się po okolicy i hostelu podejrzane typy z Afryki, Pakistanu, Indii. A to niestety jest zmorą Chunking Mansion.

Przyglądając się hostelowym gościom, zauważyłem sporo białych twarzy, kilka pań z Korei, młodą parę z Chin. A to kolejny plus. Wszak możemy kochać się jak bracia ale mieszkać nie musimy razem. Ta uwaga dotyczy wspomnianych wcześniej mieszkańców Afryki, niewyedukowanych przekupek z Chin i handlarzy z tysiącami tobołów z niezidentyfikowanych części świata.

Podsumowując, polecam! Podróżując zarówno indywidualnie, choć przede wszystkim grupowo, szukając rozsądnego a niedrogiego hostelu, warto pomyśleć o Hop Inn.
http://www.hopinn.hk/index_en.php

Central Market – każdego dnia dziesiątki a może nawet setki tysięcy ludzi przechodzi obok, pochłoniętych własnymi sprawami, nie zwraca najmniejszej uwagi na mijany budynek. Mało osób zdaje sobie także sprawę, ze znaczenia historycznego tego miejsca. Położony pomiędzy ulicami: Jubilee Street, Queen Victoria Street, Queen’s Road Central i Des Voeux Road Central to pierwszy tzw. wet market na wyspie Hongkong. Wet market czyli rodzaj zadaszonego centrum handlowego, sprzedającego mięso, warzywa i owoce. Funkcjonujący w tym miejscu już od lat 50-tych XIX wieku. Budynek w stylu wiktoriańskim, w 1937 roku zburzono i zastąpiono nowym, bardziej nowoczesnym w stylu architektonicznym bauhaus. W roku 1994 zachodnią część budynku przekształcono na pasaż handlowy i połączono z Central-Mid-level escalators. Dziesięć lat później, budynek został zamknięty.

Najprawdopodobniej Central market zostanie przekształcony w miejsce spotkań mieszkańców Hongkongu i turystów, z licznymi lokalnymi restauracjami i sklepami. Obecnie budynek nie jest w najlepszym stanie technicznym, jednak dzięki grupie miejskich eksploratorów HK Urbex, możemy zobaczyć wnętrza budynku.

Uważni obserwatorzy z pewnością dostrzeli w wielkanocną niedzielę 16-go kwietnia, nową dżonkę w Zatoce Wiktorii.

Dżonka mająca tymczasową nazwę Aqualuna 2, wyraźnie odróżnia się od pozostałych 2 dżonek obecnych w zatoce: Aqualuna i Duk Ling, gdyż zamiast tradycyjnej czerwieni, Aqualuna 2 otrzymała żagle biało-niebieskie. Kolor niebieski i biały ma przypominać porcelanę dynastii Ming. Na żaglach wymalowany jest smok oraz hieroglif egipski ankh, będący symbolem życia, a także logo grupy Aqua, do której należy dżonka.

Aqualuna 2 została zbudowana w Chinach, w Shenwan (prowincja Guangdong, nieopodal Zhongshan), w doku Yi Hap Shipyard pod nadzorem hongkońskiego budowniczego statków Au Wai i jego syna Au Sai-kit (zdjęcie). W latach 2004-2005 Au Wai zbudował w Hongkongu w swoim doku w Shau Kei Wan dżonkę Aqualuna, niestety brak odpowiednich fachowców w Hongkongu spowodował, że Au Wai postanowił przenieść produkcję Aqualuna 2 do Chin.

W latach pięćdziesiątych Au Wai nadzorował w Makau budowę dżonki Duk Ling.

Właścicielem doku w Chinach jest Wong Kin-kao, który w latach osiemdziesiątych uciekł z Chin do Makau i tam w 1986 roku założył własny dok. Niestety na początku lat 90-tych wraz z upadkiem przemysłu budowy statków w Makau, Wong Kin-kao postanowił powrócić do Chin. Obecnie Yi Hap Shipyard jest jednym z ostatnich doków w Chinach budujących drewniane statki.

Koszt budowy Aqualuna 2 wyniósł w przybliżeniu 1,3 mln USD. Aqualuna 2 zbudowana została z indonezyjskiego drzewa tekowego i jest o 2 metry dłuższa i 3 szersza od dżonki Aqualuna.

Historia dżonki Aqualuna, będącej ikoną Hongkongu, rozpoczęła się w grudniu 2003 roku, gdy miasto podnosiło się z marazmu wywołanego epidemią SARS, która to pochłonęła 299 ofiar. Richard Ward i David Yeo, założyciele Aqua Restaurant Group, otwierając restauracje Aqua i Hutong w Tsim Sha Tsui, postanowili dla klientów przybywających z wyspy Hongkong, zbudować niewielki statek. W tym celu udali się do doku Au Wai. W 2006 roku na wody Zatoki Wiktorii, zamiast niewielkiego sampana, na morzę wypłynęła duża, tradycyjna dżonka z czerwonymi żaglami.

Każdy turysta udający się do Hongkongu, powinien wybrać się na 45 minutową przejażdżkę dżonkami Aqualuna lub Duk Ling. Sama przejażdżka bez kolacji to wydatek przec. 160 HKD czyli około 85 zł.

Rządowy departament Food and Environmental Hygiene Department (FEHD) musi zmierzyć się w bieżącym roku ze szczurami. Indeks/współczynnik infestacji gryzoni (współczynnik występowania) jest obecnie najwyższy od 7  lat. W dzielnicach Sham Shui Po i Mong Kong wyniósł odpowiednio 8,9 i 8,4. To znaczny wzrost w porównaniu z rokiem 2015, kiedy współczynnik infestacji w Sham Shui Po wynosił 3,5 a w Mong Kok 2,9%.

W najbiedniejszej dzielnicy Sham Shui Po, szczury nie tylko zobaczyć można na ulicy, lecz także klatkach schodowych na górnych piętrach budynków mieszkalnych.

Osiedle Lei Cheng Uk Estate (stare osiedle komunalne) jest najbardziej dotknięte inwazją szczurów, które dostają się nawet do mieszkań.

Współczynnik infestacji FEHD mierzy na podstawie ugryzień przez szczury i myszy wystawionych przez pracowników FEHD przynęt. Poziom 1 (1-10), oznacza, że infestacja nie jest rozległa, poziom 2 (10-19) wskazuje zwiększoną obecność gryzoni i wskazana jest kontrola. Gdy wskaźnik przekroczy 20, oznaczać będzie że infestacja jest rozległa i należy rozpocząć działania ograniczające występowanie gryzoni, m.in.: deratyzacja i częstsze sprzątanie ulic.

Komitet środowiska i higieny rady dzielnicy Sham Shui Po, po spotkaniu z pracownikami FEHD, zalecił pracownikom FEHD zwiększyć patrole FEHD na ulicach, karać mieszkańców za wyrzucanie śmieci niezgodnie z prawem (dotyczy szczególnie restauracji, które pozostawiają odpadki w plastikowych workach przy miejskich koszach), a także egzekwowanie higieny w restauracjach.

Morze dość regularnie wyrzuca ciała na brzeg. Samobójcy, wypadki, zabójstwa. W tym przypadku jednak nikt nie ma wątpliwości, że do czynienia mamy z morderstwem.
Kobieta, Chinka, wiek 30-40 lat, bez głowy i prawej ręki, ubrana jedynie w czarne majtki.
Ciało kobiety wyłowiono w zatoce Wiktorii w dzielnicy Kennedy Town. Jako, że nie było oznak rozkładu, najprawdopodobniej kobieta została zamordowana w ost. 24 godzinach.