Poznajcie Michael Leung, założyciela firmy „Hongkoński Miód”. Trzeba być trochę szaleńcem, jak Michael by wpaść na tak… genialny pomysł.
Ale sami zobaczcie!
Directed by Kiku Ohe. (www.thesilentlights.com). Winner 1st Prize Non-European Branded Short Film category – Shots/Cfp-e Young Director Awards, Cannes 2011.
Szkoła średnia Sing Yin w dzielnicy Kwun Tong (Kowloon), na dorocznym kongresie World Green Building Council, została uznana przez organizację Greenest Schools on Earth, za jedną z najbardziej ekologicznych szkół na świecie. Szkoła Sing Yin z chwilą przenosin do nowego kampusu w 2008 roku, wybrana została przez rząd Hongkongu jako model pierwszej w mieście demonstracyjnej ekologicznej szkoły. Wybudowanie 30-klasowego obiektu kosztowało 248 mln dolarów hongkońskich (blisko 100 milionów złotych).
Chcesz dowiedzieć się więcej o szkole, przeczytaj artykuł w gazecie SCMP.
Projekt multikulturowej mapy Hongkongu stworzyła organizacja Cultural Outings, dzięki finansowemu wsparciu z programu „Love Ideas Love Hong Kong”. Projekt i ilustracje: Joanne&Ah Lee. Planowanie i research: Poon Man-hon, Chan Yee-on Christine, Ho Sheung-pui Polly, Chan Tsz-ching Cora, Lee Kwan-ting Ansley.
Hongkong, a właściwie główna wyspa Hongkong i Kowloon, nadal jest multikulturowy choć nie jest to widoczne na pierwszy rzut oka. Spotykając Hindusów czy Nepalczyków na ulicy, nasze pierwsze wrażenia nie są na ogół pozytywne, dopiero zagłębienie się w historii Hongkongu pozwala zrozumieć doniosłą rolę różnych nacji w budowaniu świetności miasta.
Biednemu wiatr w oczy. Niestety nie ma dobrych wieści dla mieszkańców klatek w Hongkongu. Przebudowa starych budynków znacząco zmniejszyła podaż klatek w centrum miasta i w konsekwencji doprowadziła do wzrostu czynszów. Zamieszkujący często nie więcej niż 15 stóp kwadratowych klatki (1,4 m kw) płacą za ich wynajem od kilkuset do 1500 dolarów miesięcznie(600 zł), dochodzi więc do absurdu gdyż 1 stopa kw. w luksusowych mieszkaniach wokół słynnego The Peak jest tańsza niż 1 stopa kwadratowa klatki.
W większości mieszkań wynajem 1 stopy kw. mieszkania to koszt 15-20 dolarów hongkońskich. W przypadku The Peak jest to ok 70- 80 dolarów hongkońskich. Za luksusowe mieszkanie na The Peak trzeba zapłacić nawet w przeliczeniu 90 tyś złotych czynszu miesięcznie).
Jeszcze 2 lata temu za jedną stopę płacono 30-40 dolarów, teraz średnio jest to 50-60 dolarów. Najwięcej płaci się za klatki w dystrykcie Yau Tsim Mong – 1500 dolarów. W Sham Shui Po czynsz miesięczny nie przekracza 1000-1200 dolarów hongkońskich.
Klatki to najczęściej duże mieszkania w starych blokach podzielone na kilkadziesiąt mini-pokoi, często bez okien i światła. Zamieszkują je najczęściej osoby bezrobotne, imigranci z Chin, starcy i osoby upośledzone. Na otrzymanie mieszkania komunalnego oczekuje się nawet i 10 lat. Ocenia się, że w mieście funkcjonuje nadal 100 „hoteli klatkowych”, gł. na terenie New Territories i Kowloon. Wg. innych danych tak mieszka nawet 100 tyś osób.
Problem nie jest jednak nowy, najemni, nisko wykwalifikowani pracownicy zawsze woleli mieszkać bliżej pracy by oszczędzić na biletach, nawet tłocząc się w niewielkich pomieszczeniach. Tak było w dawnej dzielnicy przemysłowej Kwun Tong, zanim fabryki przeniosły produkcję to Chin. Dużo też osób preferuje mieszkania w centrum miasta niż gdzieś w głębi New Territories czy odległych wyspach.
Coraz większa także jest podaż na mini-apartamenty do 150 stóp kw., i część właścicieli tych specyficznych hoteli dokonuje zmian, mimo że opłacalność takiego rozwiązanie nie zawsze jest większa. Chan Wah-keung, który posiada nieduże mieszkanie w Lap Shing Bldg, Kwun Tong. – 65 metrów kw., podzielił je 20 części. Od każdego najemcy pobiera od 600 do 700 dolarów, co oznacza że miesięcznie otrzymuje od 12 000 do 15 000. Gdyby podzielił mieszkanie na 4 mini-apartamenty, otrzymałby maksymalnie 10 000 dolarów (po 2 500 od mieszkania). Poza tym jak stwierdza, sami najemcy nie zgadzają się na takie rozwiązanie.
Zapewne stanowczy zakaz prowadzenia hoteli klatkowych (najczęściej działają one bez zezwoleń) oraz więcej rządowych mieszkań komunalnych rozwiązałoby ten uciążliwy dla miasta kłopot, najwidoczniej jednak sprawa jest bardziej skomplikowana niż nam to się wydaje, skoro problem mieszkań-klatek istnieje już od kilkudziesięciu lat.
Edwar Snowden dopiero co odleciał a już powstał o nim krótki film.
Niegdyś jeden z najniebezpieczniejszych portów lotniczych na świecie, a od wczoraj nowy terminal morski przyjmujący ogromne wycieczkowe promy.
_____________________
The Standard, Eddie Luk and Nectar Gan
The Kai Tak Cruise Terminal’s first visitor concluded its 20-hour stop amid a minor taxi hiccup. Mariner of the Seas, a 3,000-passenger ship operated by Royal Caribbean International, left for Japan at 4pm yesterday.
It will then proceed to South Korea and Shanghai. Tourism commissioner Philip Yung Wai-hung said the taxi shortage on Wednesday was quickly resolved and there was no such problem yesterday. Jeff Bent, managing director of Worldwide Cruise Terminals – the consortium that operates Kai Tak – said one of the three security companies mistakenly thought that no taxis should be allowed to enter the terminal.
That led to the absence of cabs between 8:30pm and 8:45pm on Wednesday. A male Malaysian tourist described it as „chaotic” after passengers spent „a long time to get on coaches to visit nearby shopping malls.” But others said they are bound to come back. „We hope that cruises can stop in Hong Kong for a longer period of time, say one or two days, so that we can have more time to shop,” said a woman tourist.
Travel Industry Council chairman Michael Wu Siu-ying said shuttle bus services should be provided by the terminal’s operator to connect Kai Tak to more areas. And these should include Kowloon City, shop managers there said.
Daisy Fong, of Yuen Hing Foods, said she did not see a single passenger. „This is not unexpected. There is no support in place to bring them to the old district,” she said. Kai Tak’s next visitor is the Voyager of the Seas, also from Royal Caribbean International, on October 15.
Wraz ze zbliżającym się Nowym Rokiem Chińskim banki w Hongkongu rozpoczęły wymianę starych banknotów na nowe. Nowy Rok Chiński to m.in. tradycja obdarowywania osób nie będących w związkach małżeńskich oraz dzieci czerwonymi kopertami z pieniędzmi tzw. lai see.
(Tzn. jeśli sami nie jesteśmy w związku to z jednej strony uprawnieni jesteśmy do lai see a z drugiej nadal zobowiązani jesteśmy do obdarowania czerwoną kopertą dzieci osób bliskich i znajomych. Osoby pozostające w związkach na ogół nie otrzymują kopert. W internecie znaleźć można całą etykietę związaną z dawaniem lai see).
Pieniądze muszą być nowe (nowy rok to obietnica nowego szczęścia, nowego etapu w życiu) a zawartość koperty uzależniona jest od stanu naszych finansów a nawet całej gospodarki. Osoby bliskie otrzymują najczęściej koperty z banknotami 100 dolarowymi (ok 40 zł) lub 50 dolarowymi (20 zł). Znajomym, kolegom czy portierowi można dać 20 lub 10 dolarów (8-4 zł).
Organizacja ekologiczna Greeners Action, zaapelowała do społeczeństwa w Hongkongu o wykorzystanie ubiegłorocznych kopert do tegorocznych lai see. Wg. ekologów każdego roku setki tysięcy kopert ląduje na miejskim śmietniku.
Nie dla każdego życie w Hongkongu usłane jest różami. W przeprowadzonym badaniu chińskiej agencji Xinhuanet, Hongkong znalazł się na samym szczycie miast chińskich, gdzie życie jest najbardziej uciążliwe. Wśród powtarzających się opinii, podstawowym minusem życia w Hongkongu jest długi czas pracy i częste nadgodziny, a wynikający z tego brak czasu nie pozwala m.in. na znalezienie miłości, zjedzenie dobrego posiłku czy właściwego zadbania o zdrowie.
Opinię z pewnością trochę przesadzone, choć nie bez cienia racji. Dla przypomnienia, zarówno w handlu i usługach praca od poniedziałku do piątku po 8 godzin dziennie, traktowana jest jako praca na pół etatu. Dopiero praca przez 6 dni w tygodniu po 12 godzi to właściwy pełen etat. Z pewnością więc nie jest lekko.