Jimmy Lai, właściciel prodemokratycznego dziennika Apple Daily, jako jeden z nielicznych, skorzystał na obecnym kryzysie politycznym i społecznym w Hongkongu.

W ciągu zaledwie kilkunastu dni protestów, ilość subskrybentów platformy cyfrowej dziennika, zwiększyła się o pół miliona i obecnie wynosi już 3 600 000. Dla porównania w o wiele większej Polsce, Gazeta Wyborcza, nadal jeden z najpopularniejszych drukowanych dzienników, z dumą ostatnio ogłosiła, że ma 170 tys. subskrybentów cyfrowych.

Apple Daily pomimo nie zawsze dobrej opinii (dużo plotek itp.) w przeciwieństwie do „poważnych” dzienników jak South China Morning Post czy Ming Pao, twardo stanął za młodzieżą, zaciekle atakując rząd i policję.

Dostęp do zawartości online dziennika po rejestracji był do tej pory bezpłatny, choć Apple Daily podjął już pierwsze kroki w kierunku rozpoczęcia pobierania opłat. Przy założeniu, że tylko milion osób zdecyduje się płacić 1 dolar dziennie (50 groszy), Apple Daily może w przyszłości z wersji online dziennika „zgarniać” nawet 300 milionów dolarów (150 mln zł) lub oczywiście znacznie, znacznie więcej i co ważne, nadal zapewniać mieszkańcom Hongkongu dostęp do prawdziwych informacji.

A niestety przy zmniejszającej się sprzedaży dziennika w wersji papierowej i dużo niższym wpływie z reklam (na skutek nacisków ze strony partii komunistycznej, zagraniczne firmy, które chca prowadzić w interesy Chinach, unikają reklam w Apple Daily), oznaczać może spore kłopoty finansowe. W 2017 roku Apple Daily było 476 mln dolarów na minusie (238 mln zł).

W sobotę sokoło 2 tyś. mieszkańców dzielnicy Tuen Mun (Nowe Terytoria) protestowało w lokalnym parku Tuen Mun Park przeciwko tzw. dai mas, które od blisko 10 lat swoim hałaśliwym zawodzeniem i obscenicznym nieraz zachowaniem, przeszkadzały wielu mieszkańcom Tuen Mun w odpoczynku.

I udało się! We wtorek Tuen Mun District Council czyli Rada Dzielnicy Tuen Mun podjęła decyzję o likwidacji 2 stref w parku, w których dai mas mogły śpiewać i tańczyć.

Od kilku tygodnia dziennikarze, politycy, akademicy, biznesmeni, doszukują się „winnego” obecnej radykalizacji młodzieży w Hongkongu. W publicznej dyskusji przeważają głosy rozsądku, choć nie brakuje opinii skrajnych. Na pewno warto na chwilę przyjrzeć się zarzutom stawianym przez polityczny „beton” czyli: bezpośedniej ingerencji „sił zachodnich” oraz edukacji młodzieży.

W obwinianiu „sił zachodnich” i  „niewłaściwej” edukacji przoduje wspomniany komunistyczny „beton” jak dawny szef rządu Tung Chee-hwa, deputowana do chińskiego parlamentu Elsie Leung czy ustawodawczyni Priscilla Leung. To osoby, którym nic się nie wytłumaczy, niczego nie zrozumieją, bezpodstawnie rzuczają oskarżenia, za nic nie przepraszają. Na ogół są to osoby starsze i nie można tutaj wykluczyć elementu choroby. Po prostu wiele osób, nawet namądrzejszych, na starość głupieje i tyle. Dobrym przykładem jest reżyser Clifton Ko, znany z filmów: „Happy Ghost”, „It’s a Mad, Mad, Mad World” czy „Echoes of the Rainbow’. Podobno Clifton Ko stwiedził ostatnio, że to protestujący studenci na Placu Tienanmen w Chinach w 1989 roku zabijali żołnierzy a nie odwrotnie. Clifton Ko ma „tylko” 60 lat, widać głupota przyszła do niego wcześniej.

Tu na głoszone poglądy mogą mieć także wpływ „zachęty” ekonomiczne, a Chiny nie oszczędzają.

Mówiąc o komunistycznym betonie,  działalność partii komunistycznej w Hongkongu jest zakazana prawnie ale kto komu zabroni być członkiem komunistycznej parti w Chinach?

Bezpośrednio żadne „siły zachodnie” nie były i nie są zaangażowane w obecne protesty w Hongkongu. Wielu szukało dowodów i nic nie znalazło. Można tutaj obwiniać zachodnią cywilizację o jej wpływ na młodych ludzi ale to także niedorzeczne, gdyż Hongkong jest częścią „Zachodu”. Do czynienia mieliśmy na pewno z ingerencją pośrednią, do której możemy zaliczyć protesty wielu państw, dotyczące wprowadzenie ustawy ekstradycyjnej. Państwa zachodnie mają poza ochroną własnego biznesu w Hongkongu jeszcze inne zadanie, na co zwraca uwagę Jimmy Lai, wydawca popularnego antykomunistycznego dziennika Apple Daily – ochronę zachodniej moralności w Hongkongu. Całego systemu zachodnich wartości, przez nas często krytykowanych, choć nie sądzę by ktokolwiek myślący uznał moralność chińskiej partii komunistycznej za wyższą, lepszą.

O ile więc bezposednia ingerencja „sił zachodnich” jest zarzutem bez wątpienia bezpodstawnym to drugi „winny” czyli to studia liberalne (ang. liberal studies), choć bardzo pozytwne, mogą rzeczywiście mieć  pewien wpływ na zachowanie młodzieży.

Studia liberalne to odpowiednik polskiej wiedzy o społeczeństwie, choć nieco inny w założeniu. Wprowadzone do szkół średnich za czasów Tung Chee-hwa. W naukach liberalnych poza samą nauką o społeczeństwie, ekologii, demokracji itp, dużo czasu poświęcanego jest na dyskusję, w tym omawianie bieżących wydarzeń w Hongkongu, w Chinach, na świecie.  Pamiętam swoję naukę o społeczeństwie w liceum i dyskusji na jakikolwiek z tematów sobie nie przypominam. Tylko beznamiętne wkuwanie, mimo iż to był okres wielkich zmian w Polsce. Czy teraz jest lepiej? Z pewnością, choć nie mogę tutaj nic sensownego powiedzieć. Po prostu nie wiem.

Interesujące, że studia liberalne krytykowane są od lat przez samych uczniów, za brak wystarczającej dyskusji, małą otwartość nauczycieli, narzucanie opinii przez nauczycieli itp. Idealnie więc nie jest.

Bez wątpienia studia liberalne z wpajaniem młodzieży wartości „wolności”, „demokracji” oraz rozwijaniu krytycznego myślenia,  w oczach prochińskich oraz chińskich polityków stanowią istotne zagrożenie dla wartości promowanych przez partię.  Podporządkowanie się przełożonym, rodzicom i przede wszystkim samej partii. A gdy student myśli i nie może swoich frustracji okazać głosując to wychodzi na ulice.

Szcześliwie departament edukacji Hongkongu odrzuca stawiane przez polityków prochińskich zarzuty, uznając że studia liberalne nie miały żadnego wpływu na protesty i protestujących. Na zmiany w najbliższych latach się nie zanosi.

Piękne, majestatyczne. Któż z nas odrzuciłby możliwość rejsu wycieczkowym statkiem po Karaibach, Azji czy Morzu Śródziemnym?! Niestety też mało kto zdaje sobie sprawę jak bardzo te piękne „bestie” zatruwają środowisko. Cumujący w kwietniu w Honkongu  statek  World Dream, w czasie postoju emitował tyle dwultlenku siarki ile…. 25 000 pojazdów z silnikiem Diesla, ocenił Martin Cresswell, dyrektor ds. technicznych  Hong Kong Shipowners Association.

Wyobraźmy sobie całą flotę piętrowych autobusów w Hongkongu czyli 5 422 pojazdy pomnożone razy 5, które stoją w jednym miejscu i pracują. Trudno, nieprawdaż? 25 000 pojazdów, w jednym miejscu… Dwutlenek siarki czyli SO2, może podrażnić nos, gardło, płuca. Wywołać kaszel, świszczący oddech, atak astmy i oczywiście przyczynić się do rozwoju nowotworów.

A my jak te osiołki (mnie samego nie wykluczając) z zachwytem obserwujemy i podziwiamy ich piękno.

(Dla jasności, nie sądzę iż przeprowadzono szczegółowe badania emisji SO2 emitowanej przez statek Wordl Dream w czasie jego pobytu w Hongkongu a dane przedstawione przez Martina Cresswell są jedynie „orientacyjne”. Ważniejsze tutaj jest jednak zwrócenie uwagi na wielkość problemu).

Szczęśliwie rząd Hongkongu choć powoli, jednak zauważa skalę problemu i od 1 stycznia br. wprowadzono nowe regulacje prawne, ograniczające ilość siarki w paliwie stosowanym przez wszystkie pojazdy wodne do 0,5% z wcześniejszych 3,5%. To znacznie mniej, choć i tak 500 razy więcej niż „norma autobusowa” czyli 0.001% i 5 razy więcej od regulacji wprowadzonych w porcie w Vancouver (Kanada) i Long Beach w USA. Z pewnością miną też lata nim wszystkie statki, transportowce, kontenerowce itp. wpływające na wody Hongkongu, dostosuja się do nowego prawa.

Większość statków wpływających do portu napędzanych jest mazutem czyli ciężkim olejem opałowy, który powstaje w efekcie przerobu ropy naftowej. Mazut charakteryzuje się wysoką wartością energetyczną. W czasie postoju w porcie statki powinny używać paliwa z mniejszą zawartością m.in. SO2.

Miasto planuje w najbliższych 5 latach zmodernizować 240 publicznych toalet (z 799 zarządzanych) za 600 milionów dolarów (300 mln zł).

Widoczny na zdjęciu klozet przy Wellington Street jest dość… typowy. Wiecznie mokra podłoga, stare sedesy i umywalki oraz okropny smród środków dezynfekujących.

Ale to wszystko ma się zmienić i toalety już niedługo będą „suche”, „bezzapachowe” i „nieskazitelne”, jak zapewniała niedawno w parlamencie Vivian Lau, dyrektorka rządowego departamentu zdrowia i higieny. Oprócz niezbędnego remontu, każda z toalet będzie miała system filtrowania (nanocząsteczkowe katalityczne utlenianie, o ile dobrze tłumaczę) opatentowany przez Hong Kong University of Science and Technology. System, który pomaga rozbić cząsteczki zapachów w powietrzu na wodę, dwutlenek węgla i inne nieszkodliwe substancje. W najczęściej odwiedzanych toaletach instalowane będą dodatkowo klimatyzatory i odwilżacze powietrza.

W pierwszej kolejności ‚upgrade” otrzymają publiczne toalety na The Peak (choć nie w budynku tarasu widokowego Sky Terrace 428, wszak to prywatna własność rodziny Kadoorie) oraz w Lan Kwai Fong (kilka ulic z licznymi pubami i klubami). Powstanie także nowy publiczny szalet przy Sai Yee Street w Mongkoku (pownien powstać już lata temu) z systemem wtłaczania ozonu do spłukiwanej wody, zabijając w ten sposób bakterie i smród.

Dla jasności, korzystanie z toalet w Hongkongu jest bezpłatne.

Od 23 kwietnia na okres 2-3 miesięcy zostanie zawieszone kursowanie popularnej kolejki The Peak Tram. Będzie to pierwsza przerwa z planowanych 3 do roku 2021 związana z niezbędą renowacją liczącej 130 lat kolejki. Szacowany koszt remontu wynosi 684 mln dolarów hongkońskich (342 mln zł). W ramach renowacji wymienione zostaną wagoniki (na sporo większe), odnowione tory, wzmocnione mosty, stacja początkowa na dole w Admiralty zostanie także nieco przesunięta do góry. A to wszystko by zmniejszyć obecne kolejki.
Turyści chcąc udać się na popularny The Peak (taras widokowy Sky Terrace 428, pol. Wzgórze Wiktorii), powinni skorzystać z autobusów z Central (nr 15), z Wan Chai (15 B), lub minibusów z Central oraz taksówek.

Dar Młodzieży w Hongkongu. Piękna pogoda, piękny żaglowiec, wolna od pracy niedziela.
Szkoda, że żaglowiec nie zacumował bliżej centrum miasta, choć mimo tego i tak publiczność dopisała. Przyszło też trochę par z dziećmi i skoro to jest tak ważny rejs, promujący tak ważną dla Polski rocznicę, to czegoś mi tutaj zabrakło…
Dlaczego nie było na przykład chorągiewek dla dzieci, małych orzełków z napisem „Polska” do wpięcia w koszulkę?
To niewielki koszt, prawie zerowy w ogólnym rachunku. Zabrakło mi także obsługi. Pamiętam swoją pierwszą wizytę na „Rainbow Warrior” Greenpeace. Przez cały dzień załoga spotykała się z mieszkańcami miasta odwiedzającymi łódź, mimo bez wątpienia ogromnego zmęcznia. Na „Darze Młodzieży” jest jak donoszą media 150 młodych ambasadorów, gdzie więc się oni podziali? Zapewne poszli zwiedzać miasto. Część z nich mogła jednak pozostać i pozować do zdjęć, rozmawiać z ludźmi. Nie tych 2-3, może 4, których dostrzegłem, błądzących trochę bez celu po pokładzie…
Nie sądzę by w planie załogi było przepłynięcie Zatoki Wiktorii z podniesionymi żaglami a to na pewno by wywarło poztywne wrażenie na mieszkańcach miasta. A gdyby jeszcze w taki mały rejs po zatoce zabrać grupę mieszkańców i ogłosić to w mediach…. Może to głupi pomysł ale samo zacumowanie w porcie i pozwolenie mieszkańcom miasta wejść na pokład to zdecydowanie za mało.
Jestem zadowolony z wizyty „Daru Pomorza” w Hongkongu. Miło jest gdy raz na jakiś czas w mediach mówi się o Polsce ale wydać 26 mln zł by ktoś sobie popływał po świecie, niespecjalnie przy tym rozsławiając imię Polski to trochę za mało.